Оппозиционная журналистка Масих Алинежад делится впечатлениями от посещения приема, на котором присутствовал и постоянный представитель Ирана при ООН. Фото взято из Instagram М. Алинежад.

Иранская журналистка Масих Алинежад, проживающая в Нью-Йорке, создала в Facebook страницу, которая стала витриной нового общественного движения за права женщин в стране. Проект носит название «Моя тайная свобода» [анг] и рассказывает о женщинах, которые оголяют голову в общественных местах, протестуя против закрепленной в законодательстве обязанности носить хиджаб. Публичный дресс-код, включающий обязательное ношение женщинами хиджаба, действует в Иране со времен Исламской революции 1979 года.

В Рождество Масих Алинежад  написала в Instagram едкий пост, описывая свою встречу с послом и постоянным представителем Ирана при ООН Голамали Хошру [анг]. Она столкнулась с ним на праздничном вечере в резиденции постпреда Финляндии при ООН Кая Сауэра.

Когда Масих подошла к постпреду, тот отказался пожать ей руку и не смотрел ей в глаза. Свои впечатления о мероприятии, приглашение на которое находящаяся в изгнании оппозиционная журналистка получила наряду с официальным представителем страны, она изложила в Instagram, сопроводив запись фотографией с хозяином вечера.

عكس ها در اينستاگرام سفير فنلاند در سازمان ملل همسرش برای یک مهمانی پایان سال دعوتم کردند به خانه شان…من و همسرم رفتیم….تا وارد شدیم آقاي خوشرو سفیر ایران و همسرش را دیدیم…همس سفير در حجاب و البته لباسی آراسته. میان سفرای کشورهای مختلف من همین که یک ایرانی دیدم دلم پر کشید. رفتم سراغ شان دست دراز کردم همسر سفیر ( نامش را نمی دانم) با مهربانی و لبخند دست داد* دستم را به سمت آقای خوشرو دراز کردم و گفتم شما لابد دست نمی دهید گفت نه نمی دهم…لبخند زدم و گفتم مهم نیست، من هر جا یک ایرانی می بینم دلم پر می کشد خواستم سلام کنم. آقای سفیر نگاهش را فقط به زمین دوخت و اصلا نه یک کلمه حرف می زد و نه لبخند اما همسرش پر از لبخند بود و مهربانی. با خودم گفتم ببین تفاوت های سیاسی چه بلایی سرمان آورده….آنها مهمانی را خیلی زود ترک کردند و من باز هم با پررویی گفتم سلام برسونید…جوابی نشنیدم. شاید آقای سفیر هم می دانست که سلامم به درد هیچ کسی نمی خورد. به کی سلام برساند به روحانی و ظریف یا به دلواپسانی که می خواهند سر به تن هیچ کدام مان نباشد؟ یا به پدر و مادرم که فکر می کنند دنیای کفر دنیای استکبار بد است و اصلا نمی دانند من همان جایی زندگی می کنم و به همان مهمانی هایی می روم که مسولان خود جمهوری اسلامی هم دعوت می شوند ولی برای آنها خوب است و برای ما بد…..آنها اگر بروند در این مهمانی ها عین وطن دوستی است و ما اگر برويم لابد وطن فروشی؟…. سفیر فنلاند و همسرش پرسیدند سفیر ایران را ديدي؟ گفتم بله دیدم ولی آنها نمی خواهند ما را ببینند گفت لابد نگران اکستریمیست ها یعنی همان دلواپسان هستند ….. سفیر فنلاند و همسرش در مورد کمپین آزادی های یواشکی هم می دانستند و تبريك گفتند و می دانستند که شصت درصد دانشگاه های ایرانرا زنان تشکیل می دهند….به آنها گفتم که ایران یک روزی چنان می درخشد که سفیر ایران بدون ترس و با افتخار با زنان و خبرنگاران ایرانی حتي فارغ از اختلافات سياسي دست می دهد و از اینکه در یک قاب عکس با آنها بنشیند نمی هراسد و نگران نمی شود…..

A photo posted by Masih Alinejad (@masih.alinejad) on Dec 25, 2015 at 10:59am PST

عكس ها در اينستاگرام سفير فنلاند در سازمان ملل همسرش برای یک مهمانی پایان سال دعوتم کردند به خانه شان…من و همسرم رفتیم….تا وارد شدیم آقاي خوشرو سفیر ایران و همسرش را دیدیم…همس سفير در حجاب و البته لباسی آراسته. میان سفرای کشورهای مختلف من همین که یک ایرانی دیدم دلم پر کشید. رفتم سراغ شان دست دراز کردم همسر سفیر ( نامش را نمی دانم) با مهربانی و لبخند دست داد* دستم را به سمت آقای خوشرو دراز کردم و گفتم شما لابد دست نمی دهید گفت نه نمی دهم…لبخند زدم و گفتم مهم نیست، من هر جا یک ایرانی می بینم دلم پر می کشد خواستم سلام کنم. آقای سفیر نگاهش را فقط به زمین دوخت و اصلا نه یک کلمه حرف می زد و نه لبخند اما همسرش پر از لبخند بود و مهربانی. با خودم گفتم ببین تفاوت های سیاسی چه بلایی سرمان آورده….آنها مهمانی را خیلی زود ترک کردند و من باز هم با پررویی گفتم سلام برسونید…جوابی نشنیدم. شاید آقای سفیر هم می دانست که سلامم به درد هیچ کسی نمی خورد. به کی سلام برساند به روحانی و ظریف یا به دلواپسانی که می خواهند سر به تن هیچ کدام مان نباشد؟ یا به پدر و مادرم که فکر می کنند دنیای کفر دنیای استکبار بد است و اصلا نمی دانند من همان جایی زندگی می کنم و به همان مهمانی هایی می روم که مسولان خود جمهوری اسلامی هم دعوت می شوند ولی برای آنها خوب است و برای ما بد…..آنها اگر بروند در این مهمانی ها عین وطن دوستی است و ما اگر برويم لابد وطن فروشی؟…. سفیر فنلاند و همسرش پرسیدند سفیر ایران را ديدي؟ گفتم بله دیدم ولی آنها نمی خواهند ما را ببینند گفت لابد نگران اکستریمیست ها یعنی همان دلواپسان هستند ….. سفیر فنلاند و همسرش در مورد کمپین آزادی های یواشکی هم می دانستند و تبريك گفتند و می دانستند که شصت درصد دانشگاه های ایرانرا زنان تشکیل می دهند….به آنها گفتم که ایران یک روزی چنان می درخشد که سفیر ایران بدون ترس و با افتخار با زنان و خبرنگاران ایرانی حتي فارغ از اختلافات سياسي دست می دهد و از اینکه در یک قاب عکس با آنها بنشیند نمی هراسد و نگران نمی شود…..

Постпред Финляндии при ООН и его супруга пригласили меня домой на празднество в честь окончания года. Мы с мужем приехали, и стоило нам войти, как я увидела посла Ирана Хошру и его супругу, на которой был хиджаб и очень стильное платье. Когда я увидела своих соотечественников среди дипломатов из разных стран, я была в восторге. Я подошла к ним и протянула руку, супруга (чье имя я не знаю) с улыбкой ее пожала. После этого я протянула руку г-ну Хошру и сказала: «Вы, скорее всего, не будете пожимать мне руку». Он ответил: «Нет, не буду». Я усмехнулась и ответила, что это не важно: каждый раз, когда я вижу иранцев, я испытываю радость, и я просто подошла поздороваться. Г-н посол смотрел в пол, не поднимая на меня глаз, не произнес ни слова и даже не улыбнулся, но его жена была сама доброжелательность. Я сказала себе: «Посмотри, до чего нас довела политика».

Они ушли с праздника очень рано, и снова с моей настойчивостью завязать общение я сказала им: «Мои наилучшие пожелания». Ответ я не услышала. Быть может, г-н посол знал, что мои пожелания никому не нужны. Кому мне слать пожелания? Роухани и Зарифу [Хасан Роухани – президент Ирана, Мохаммад Джавад Зариф – глава МИД Ирана – прим. перев.] или тамошним «ястребам», которые мечтают, чтобы подобные мне люди никогда не существовали? Или моим матери и отцу, которые полагают, что мир неверных полон высокомерия и лжи? Они не знают, что я живу в этом мире неверных и посещаю те же мероприятия, что и официальные представители Исламской республики. Вероятно, для них это нормально, а для меня – грех. Если они посещают эти мероприятия, они остаются патриотами, а если идем мы – то предаем нашу страну?!

Посол Финляндии и его супруга спросили, видела ли я посла Ирана [и его супругу], на что я ответила, что те не хотели меня видеть. Мои собеседники предположили, сказали, что они, вероятно, боялись возможной реакции со стороны иранских радикалов или «ястребов» во властной элите Ирана.

Посол Финляндии и его супруга знают о кампании «Моя тайная свобода», и поздравили меня. Они также знают, что 60% учащихся в университетах Ирана — женщины. Им я поведала, что в один прекрасный день Иран изменится, и посол страны будет без опасений и с честью приветствовать женщин и журналистов, даже тех, с которыми у него имеются политические разногласия. Он будет здороваться с ними за руку, не боясь «засветиться» на фото, как не испытываем волнения или страха и мы сами.